Μπορεί μια υπολογιστική διαδικασία να μοντελοποιήσει τα συναισθήματα των χρηστών ενός παιχνιδιού και στη συνέχεια να σχεδιάσει αυτόματα νέα παιχνίδια για αυτούς; Μπορεί μια υπολογιστική διαδικασία να θεωρηθεί δημιουργική; Πότε συμβαίνει αυτό και ποιος το κρίνει; Τι συμβαίνει όταν δημιουργούμε μαζί με μια δημιουργική μηχανή; Απλώς δημιουργούμε μαζί ή μπορεί μια μηχανή να προωθήσει πραγματικά τη δημιουργικότητά μας; Πότε μια τέτοια συνεργασία προωθεί την δημιουργικότητα των μηχανών;
Σε αυτή την ομιλία θα προσπαθήσω να δώσω απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα υπό το πρίσμα της σχεδίασης και ανάπτυξης ψηφιακών παιχνιδιών ως το πλέον ιδανικό πεδίο εφαρμογής της υπολογιστικής δημιουργικότητας, του συναισθηματικού υπολογισμού και της μηχανικής μάθησης για τα μοναδικά χαρακτηριστικά που προσφέρουν. Θα καλύψω προηγμένες μεθόδους για τη μοντελοποίηση της συμπεριφοράς και εμπειρίας του χρήστη, την προσαρμογή του παιχνιδιού, την διαδικαστική δημιουργία περιεχομένου και την υπολογιστική δημιουργικότητα μέσω πληθώρας παραδειγμάτων και αποτελεσμάτων της ερευνητικής μου ομάδας στο Institute of Digital Games.